A na Łysej Górze benedyktyni zbudowali klasztor. Do dzisiaj stoi. Tym nie mniej czarownice jakoś sobie radzą:
http://jebzdzldy.pl/obr/171818/podejrzane

Ciekawe są te zbiorowe praktyki magiczne. U nas na Podlasiu babki zdecydowanie nie praktykują takich rzeczy. Jedyne grupowe czary o jakich słyszałem to wspólne umawianie się babek z różnych wsi na zamawianie o określonej godzinie. Tyle, że tutaj każda babka osobno, u siebie w domu w tym samym czasie działała. Nie wiem na ile można to nazwać grupowym działaniem.
Co do wzajemnej niechęci zaobserwowałem coś podobnego u szeptuch. Kiedy byłem u babki z Rutki zapewniała mnie, że ona mnie jedna uleczy, bo mamy taką samą "krow". Potem powiedziała, że dobrze zrobiłem przyjeżdżając do niej, bo tutaj w okolicy nie ma dobrych babek(najbliższa dobra miała być aż pod Siemianówką). Od razu wyłapałem przytyk wobec konkurencji. Wszak rzut kamieniem od Rutki były babki w Parcewie, Dubiczach i Istoku. Nie wspominając już o niekwestionowanej gwieździe - babce z Orli.

Gusła (Gazeta Warszawska, 10 (22) lipca 1874)
Ks. Wł. Siarkowski, w opisie ludu z okolic Kielc, podaje w Gaz. Kiel. między innemi
następne bardzo ciekawe formuły zaklęcia, starannie chowane w tajemnicy i nigdzie
dotąd nieogłoszone: Słusznie okolicę tutejszą za stolicę guseł i zabobonów przechowanych z czasów pogańskich uważać można. Każda wieś ma guślarza (przezwanego tu wróżem) lub czarownicę. Godność ta przechodzi w spadku z ojca na syna, z matki na córkę. Guślarze czyli wróże, znają formy zażegnywania na wszelkie rodzaje chorób, odczynienia urzeków (uroków), od ludzi i bydląt. Tradycyonalnie przechowują różne sekreta, odnoszące się do różnych rzeczy gospodarskich: zasiewu, zbierania z pól. Są oni także przestrzegaczami
wszelkich zwyczajów przy uroczystościach: chrztu dziecięcia, ślubów, pogrzebów.
Żeby zaznajomić czytelników z niektórami formułami zażegnywań, podajemy trzy,
o których wiadomości, z wielkim mozołem zdobyliśmy.
a) Sposób zażegnywania i odczyniania uroków:
Święto Zoffijo trzy córecki miała;
Jedna procka, druga swocka—
A trzecia po świecie chodziła,
Urzeki odcyniała.
Odcyńze panienecko i temu człowiekowi [grzesnemu,
(a nad bydlęciem mówi się: bydlęciu rogatemu).
Jeśli chłopski urzek - wliśze pod copkę;
Jeśliś pański urzek - wliśze pod warkoc,
Jeśliś kobiecy urzek - wliśze pod chustkę,
Po wypowiedzeniu niniejszéj formuły odmawia guślarz trzy "Zdrowaś Marya".
b) Formuła zażegnywania łuszczki na oku:
Posła święta Rozalijo na górę Lilijową,
Spotkała się z panem Jezusem.
Kaj to idziecie Rozalijo Lilijowo?
— Po łuszczkę zganiać.
Jak się mse święte po kościołach rozchodzą,
Żeby się ta łuszczka rozchodziła, nie strzykała, nie łupała.
Tym źrenickom nie zakrocała (sic).
W imię Świętéj Trójcy jo cię żegnom,
Pana Jezusa mocą,
I najświętszej Panny dopomocą.
c) Formuła zażegnywania róży:
Sed Pon Jezus z Najświętszą Panną Maryją
Bez ogród i bez cierniowy róży krzoczek,
Ta kobieta z różą - ockami se zmuzo —
Idźże ty kobieto z tym bolem i z tą różą, do wody,
Niech nie mają grzeszni ludzie przeskody.
Ta Najświętsza Panienka z aniołkami na chór
Zeby ta kobieta z tym bolem i z tą różą żyła na powtór.
Idzze ty kobieto i t. d.
Sed Pon Jezus z Najświętszą Panną Maryją do nieba,
Tej kobiecie z tym bólem i z tą różą żyć potrzeba.
Idźże ty kobieto z tym bólem, z tą różą
Na paździerze, na kunopie, na kunopne siemię,
Niech się ta róża na lasach, na borach rozpłynie.

Kolejny fajny obyczaj zanotowany przez księdza Siarkowskiego Wyjaśnię tylko, że określenie strzelcy dotyczy bezpośrednio szeregowych pracowników leśnych, pośrednio i innych myśliwych:

nr 58. Zaś koło gór Świętokrzyskich strzelcy koło północy wychodzą na rozstajne drogi w te miejsca, gdzie się znajduje krzyż z wizerunkiem Chrystusa Pana i do niego strzelają, aby do zwierzyny żaden wystrzał im nie spudłował.

ksiądz Władysław Siarkowski, Materiały do etnografii ludu Polskiego z okolic Kielc, str. 78